چوپین پایه مانند اواخر قرن پانزدهم تا اوایل قرن هفدهم، زن اروپایی طبقه بالای جامعه را به چهره ای برجسته تبدیل کرد.
به خصوص در ونیز محبوبیت این کفش ها بسیار بالا بود – گاهی اوقات تا 54 سانتی متر – که از خدمتکاران به عنوان عصا استفاده می شد. شوپین ها کاملا زیر دامن پنهان شده بودند. هرچه کفش بالاتر باشد، پارچه بیشتری برای لباس مورد نیاز است که نشانه دیگری از وضعیت است.
در سال 1673، پادشاه لوئی چهاردهم کفش هایی با پاشنه قرمز و زیره قرمز به نام کفش پاشنه بلند زارا را به دربار فرانسه معرفی کرد.
او پوشیدن چنین کفش هایی را به حلقه اشراف خود محدود کرد. این عمل بعداً توسط خانواده سلطنتی در سراسر اروپا مورد استفاده قرار گرفت و بسیار مد شد. کدگذاری رنگ – شناسایی برتری و امتیاز – به سرعت توسط متقاضیان کپی شد.
بستن پا چینی، عملی که تا اوایل قرن بیستم تا حد زیادی از بین نرفت، منجر به قیچی کردن راه رفتنی مشابه راه رفتن کفش های پاشنه بلند مدرن شد.
با وجود ناهنجاری‌های دردناک، بدن به مرور زمان با محدودیت‌های پاهای کوچک و بسته‌شده که حدود چهار اینچ طول داشتند، سازگار شد.
کفش های ریز که توسط زنانی که پاهایشان بسته بود می پوشیدند. با حسن نیت از SCAD.
Technicolor اولین بار در سال 1916 معرفی شد.
اولین تولیدات بزرگ با استفاده از فرآیند رنگ در سال 1939 برای جادوگر شهر اوز و بر باد رفته ساخته شد.
در رمان جادوگر شهر اوز اثر ال فرانک باوم، کفش‌های دوروتی در اصل نقره‌ای بودند، اما برای فیلم به قرمز تغییر یافتند تا از فرآیند جدید تکنیکالر نهایت استفاده را ببرند.
بین المللی ترین و شاید قدیمی ترین داستان کفش مربوط به دختری با فضیلت است که کفش هایش او را به جایگاه اجتماعی بالاتری می رساند: سیندرلا.
داستان “آزمون دمپایی” را می توان در مصر قرن اول جستجو کرد.
در آن داستان، و در داستان های مشابه از آفریقا تا اروپا و از طریق فرهنگ مردم بومی قاره آمریکا، دمپایی های نمادین قهرمان داستان همیشه باشکوه هستند و نشان دهنده اهمیت، قدرت و جادوی کفش هستند.
