صابون آنتی باکتریال دتول باعث پیری پوست می شود!!!

تاریخ صابون تاریخی به قدمت تاریخ بشریت دارد.

تاریخچه آن به 6000 سال قبل از میلاد می رسد.

در تاریخ، فنیقی ها با کمک خاکستر و خاک رس تمیز می کردند تا اینکه صابون پیدا شد.

پس از کشف صابون آنتی باکتریال دتول در سال 600 قبل از میلاد، در قرون وسطی توسعه زیادی یافت.

این یکی از محبوب ترین مواد تمیز کننده مخصوصاً برای زنان در دوره روم است.

صابون در گذشته در نتیجه تماس سدیم، پتاسیم، نمک و اسید چرب با لیمو به دست می آمد.

اولین سند مکتوب از مواد پاک کننده صابون مانند، لوح های گلی مربوط به 3000 سال قبل از میلاد است.

در این قرص ها ذکر شده است که صابون از مخلوط پتاسیم و روغن تشکیل شده است.

پس از آن، در حدود قرن هفتم، تولید صابون به یک حرفه تبدیل شد.

ترکیب عطرهای خوب در صابون مصادف با این دوره است.

پس از آن برای شستن لباس ها و استحمام استفاده شد.

در اوایل قرن دوازدهم، انحصار صابون به یک سازنده صابون در انگلستان داده شد.

در این دوره مالیات 100 درصدی بر صابون تحت عنوان تجمل گرایی وضع شد.

تولید صابون به معنای مدرن در قرن هجدهم زمانی که مخترعی به نام شیمیدان میشل یوجین شورول اظهار داشت که صابون در واقع یک اسید چرب است، توسعه یافت.

طبق یک داستان رومی، صابون اولین بار توسط زنان کشف شد.

زنانی که در رودخانه تیبر در ساحل کوه ساپو، جایی که حیوانات قربانی می‌شوند، لباس می‌شویند، متوجه می‌شوند که لباس‌های خود را با تلاش کمتری نسبت به قبل تمیز می‌کنند.

زیرا چربی های حیوانی و خاکستر چوب با باران کوه تا رودخانه مخلوط می شود.

یک صابون از چربی های حیوانی و خاکستر گیاهی توسط سلت ها، یکی از مردمان باستانی انگلستان تولید شد.

نام این محصول که سایپو نام داشت بعدها به صابون تغییر یافت.

قبل از میلاد مسیح. در پاپیروس Ebers در سال 1500، مشخص شده است که مصری ها که به بهداشت شخصی اهمیت می دادند، با ماده صابونی که از روغن های حیوانی و گیاهی و نمک قلیایی به دست می آمد شستشو می دادند.

از طرف دیگر یونانی ها بدن آنها را با روغن و خاک رس می پوشاندند و آنها را با ماسه یا سنگ پوکه می مالیدند.

یونانی ها که لایه تشکیل شده روی بدن خود را با یک ابزار فلزی منحنی به نام استریجیل می تراشیدند، بعداً این کار را با غوطه ور شدن در آب و روان کردن آنها با روغن زیتون آغاز کردند.

در رم که فرهنگ حمام کردن رواج دارد، مشخص است که در 25 سال همه از حمام ها استفاده می کردند.

از سوی دیگر، کلیسای اولیه مسیحیت، فرهنگ را حذف کرد، زیرا از نظر مذهبی نامناسب بود. ام‌اس.

با فروپاشی روم غربی در سال 476، عادت حمام در اروپا از بین رفت.