برنج چیزی نیست جز دانه گیاهان از جنس Oryza که از خانواده علف ها هستند.
بوته های برنج لنجان درجه یک یکساله هستند.
این بدان معناست که آنها پس از برداشت می میرند و باید سال بعد دوباره کاشته شوند.
برنج کشت شده Oryza sativa گلهایی ایجاد می کند که تا 1.6 متر ارتفاع دارند.
یک گیاه در زمان رسیدن می تواند تا 3000 دانه برنج را حمل کند. بسته به تنوع، طول و عرض آنها متفاوت است.
با این حال، آنها هرگز در مجموع از چند میلی متر تجاوز نمی کنند.
برنج ارتباط سنتی با قاره آسیا دارد، زیرا دانه از آنجا می آید.
در طول حفاری در مناطق بین چین و هند، محققان شواهدی یافتند که نشان می دهد برنج از قبل تقریباً 7000 سال پیش در آنجا کشت می شد.
سپس غلات از طریق تجارت فزاینده در قرون وسطی به اروپا آمدند.
اسپانیا و ایتالیا به ویژه خود را به عنوان مناطق کشت تثبیت کرده اند.
ایتالیایی ها همچنان برترین تولیدکنندگان برنج در اروپا امروز هستند.
رایس حتی دیرتر به ایالات متحده آمد. پس از کشف این قاره، اولین مهاجران از اروپا غلات را از اقیانوس اطلس عبور دادند
وقتی به کشت برنج فکر می کنید، احتمالاً به یاد تراس های زیبای برنج در قلب آسیا می افتید.
با این حال، این روش تنها یک راه برای کاشت برنج است.
تولیدکنندگان بین کشت به اصطلاح مرطوب در تراس و کشت خشک تمایز قائل می شوند که می توان آن را در هر جایی که بارندگی کمتری وجود دارد انجام داد.
از بسیاری جهات، کشت مرطوب یادآور شیوه هایی است که هزاران سال پیش استفاده می شد.
آماده سازی مزارع و کاشت گیاهان از پیش رشد کرده کار دستی خسته کننده ای است.
مزارع سپس از طریق سیستم های آب زیر آب می روند.
در آسیا مکانیسم های پیچیده ای با لوله ها و کانال های بامبو وجود دارد.
گیاهان بدون هیچ مشکلی سیل را تحمل می کنند، زیرا از طریق ریشه از هوادهی مراقبت می کنند.
آب همچنین به این معنی است که محصول تحت تأثیر آفات یا علف های هرز قرار نمی گیرد.
