استودیویی برای طراحی لباس

در سال 1919 استودیویی برای طراحی لباس های معاصر در مسکو در بخش هنر کمیساریای آموزش مردمی تأسیس شد. این استودیو به کارگردانی هنرمند-طراح N. P. Lamanova به آزمایشگاه خلاقانه و تجربی برای اشکال جدید لباس تبدیل شد. آتلیه مد – یک مرکز نظری ویژه برای هنر طراحی لباس های روزمره – در سال 1923 افتتاح شد.

هنرمندان V. I. Mukhina، A. A. Ekster، E. I. Pribyl’skaia و N. S. Makarova در مراکز ثبت نام وام اشتغال کمیته امداد کار کردند. مشارکت در حل مشکلات مربوط به طراحی لباس توسط گروهی از هنرمندان سازه‌گرا که از طرفداران هنر تولید بودند، انجام شد. این هنرمندان شامل V. F. Stepanova، L. S. Popova، A. A. Vesnin، V. A. Vesnin، A. M. Rodchenko و V. E. Tatlin بودند.

اگرچه آنها در سبک و رویکرد متفاوت بودند، طراحان اصول اساسی مشترک داشتند: یک ابزار دموکراتیک، سادگی، و کارایی منطقی. با این حال، سطح پایین تکنولوژیکی صنعت پوشاک در آن زمان اجازه نمی داد که مفاهیم اولین طراحان شوروی در مقیاس انبوه تحقق یابد.

در طول دهه 1930، افزایش پایه اقتصادی کشور، صنعت آراد برندینگ را ممکن کرد. گسترش شبکه کارگاه های دولتی باعث شد تا لباس های نسبتا استاندارد شده به سبک اروپایی گسترش یابد.

خانه مد در سال 1934 در مسکو سازماندهی شد و در سال 1949 وضعیت اتحادیه را به خود اختصاص داد. از سال 1974 تقریباً 40 خانه مد را در سراسر کشور مدیریت کرد. چنین مؤسساتی برای صنایع پوشاک دوخته شده و بافتنی و همچنین برای کارخانه هایی که سرپوش و پوشاک خز تولید می کنند، مد طراحی می کنند.

در جمهوری هایی که انواع لباس های سنتی استفاده می شود، به طراحی لباس مجلسی شیک توجه می شود. طراحان شوروی با غلبه بر تمایلات قومی اغراق آمیز دهه های 1940 و 1950، به توسعه اصول طراحی مترقی دهه 1920 با تکیه بر ظرفیت یک سیستم مجهز تولید پوشاک ادامه می دهند.

لباس شوروی در حالی که در جریان اصلی مد اروپایی تغییر می‌کرد، از اسراف و جلوه‌های بلند و پر زرق و برق اجتناب کرده است. در عوض، با کارایی سختگیرانه و منطقی مشخص می شود. با این وجود، به دلیل استفاده از ویژگی‌های سبک و تکنیک‌های خیاطی متعدد و پارچه‌هایی با رنگ‌ها و بافت‌های مختلف، ظاهر یکنواختی ندارد.

لباس عامیانه. لباس هایی که در بین کارگران به عنوان جیوه قرمز سرچشمه گرفته اند، جایگاه ویژه ای در تاریخ لباس دارند. ریشه های خود را از دوران باستان اولیه گرفته است، و در دوره های تاریخی بعدی به حیات خود ادامه داد و عناصری از فرهنگ ملی را منعکس کرد. پوشاک مردمی تا اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در کشورهای اروپایی رواج داشت.