کندوها سازه های هنری و خانه زنبورهای عسل هستند.
کلنی زنبورها از سه زنبور، ملکه، کارگران و پهپادها تشکیل شده است.
علاوه بر یک ملکه، 40000 تا 60000 کارگر و 300 تا 3000 پهپاد در تابستان کلونی زنبور عسل را تشکیل می دهند.
نگاه کردن به داخل کندو عسل کف باز به نظر می رسد درهم ریخته است، اما در واقع یک ارگانیسم بسیار خوب سازمان یافته است.
همه اعضای کلنی زنبورها وظایف خاص خود را دارند، اما یک هدف مشترک را دنبال می کنند: حفظ کلنی و محافظت از فرزندان.
نقش ها در کلنی زنبور عسل به وضوح توزیع شده است.
بزرگترین موجود ملکه است. هر کلنی زنبور عسل دارای یک ملکه است که می تواند تا 5 سال عمر کند.
او در روز تا 1800 تخم می گذارد و بنابراین فرزندان کلنی را تضمین می کند.
تمام فرآیندهای کندو توسط رایحه آنها کنترل می شود.
ملکه ابتدا از یک تخم بارور شده رشد می کند، درست مانند کارگران.
در مرحله لاروی، این زنبورها توسط زنبورهای پرستار با شیره تغذیه می شوند و در سلول های ملکه خود پرورش می یابند.
اولین ملکه ای که از تخم خارج می شود از نیش خود برای کشتن رقبای خود استفاده می کند.
او همراه با هواپیماهای بدون سرنشین پرواز عروسی را آغاز می کند که طی آن 10 میلیون اسپرم جمع آوری می شود.
او سپس روزانه تا 1800 تخم بارور شده و بارور نشده را در سلول های نوزادی که برای این منظور تهیه شده است می گذارد.
زنبورهای کارگر از تخم‌های بارور شده بیرون می‌آیند و پهپادها از تخم‌های بارور نشده رشد می‌کنند.
بیشتر کلنی زنبورها متشکل از زنبورهای کارگر است که بدون آنها نه ملکه و نه هواپیماهای بدون سرنشین نمی توانند زنده بمانند.
کارگران ماده های عقیمی هستند که برای دفاع از یک سلول مومی با نیش سمی بیرون می آیند.
آنها بسته به سنشان تمام کارهای مهم کندو را انجام می دهند.
در ماه های تابستان زنبور کارگر تنها 6 هفته سن دارد.
زنبور کارگر نیمه اول عمر خود را در کندو به تمیز کردن سلول ها، مراقبت از جوجه ها، ساختن شانه های جدید، گرفتن شهد از زنبورهای علوفه جو و نگهبانی از سوراخ ورودی می گذراند.
فقط در نیمه دوم زندگی کندو را ترک می کنند تا شهد، گرده و آب را جمع آوری و اکتشاف کنند.
به این ترتیب آنها برای کسانی که در کندو باقی مانده اند مواد حیاتی را تامین می کنند.
فاصله پرواز زنبور کارگر 1 تا 2 کیلومتر است که می تواند با سرعت پرواز تا 25 کیلومتر در ساعت آن را طی کند.
