برای بسیاری از کشاورزان کوچک در کشورهای عربی، تولید خرما تنها منبع درآمد است.
بر خلاف محصولات معمولی استوایی در کشت های فشرده فشرده، تولید خرما به تعادل اکولوژیکی و اجتماعی دست می یابد.
نخل خرما مناسب ترین گیاهان کشت شده در واحه هاست و کشت آنها برای خودکفایی، پوشش گیاهی طبیعی یا حتی جنگل، جایگزین محصولات غذایی نمی شود.
خرما پیارم هرمزگان می تواند توسط خود کشاورزان استفاده شود یا در بازارهای محلی فروخته شود.
خرمای پست به خوراک دام یا سرکه تبدیل می شود، فرصت‌های صادراتی خرما برخلاف بسیاری از فعالیت‌های دیگر – چه گردشگری و چه کشاورزی – توسعه پایدار را تضمین می‌کند، زیرا خرما مقادیر قابل‌توجهی از کمیاب‌ترین کالای صحرا یعنی آب را مصرف می‌کند.
خرما برای ما میوه های خشک کلاسیک است؛ به این ترتیب، آنها برای موسلی، و همچنین برای کوکی های کریسمس یا سالاد میوه مناسب هستند.
مانند گلابی یا آلو خشک، کشمش یا انجیر، طعم بسیار خوبی در غذاهای خوش طعم یا سالاد دارند.
خرما همچنین در غذاهای عربی به عنوان پرکننده در شیرینی های شیرین و همچنین در تاجین معروف آفریقای شمالی، یک کاسرول مخلوط که سبزیجات، گوشت و میوه های خشک را به طرز شگفت انگیزی ترکیب می کند، ارزش دارد.
یک میان وعده مهمانی غربی، خرماهای بسته بندی شده با بیکن است، خرما با غذاهای عجیب و غریب، تند و میوه ای و همچنین با گوشت گاو، مرغ، بره یا خوک هماهنگ است.
برای ورزشکاران استقامتی مانند دوندگان، کوهنوردان اسکی یا کوهنوردان، خرما غذای ایده آلی برای سفر است، زیرا انرژی را بسیار سریع تامین می کند و مهم ترین تلفات مواد معدنی را جبران می کند.
تولیدکنندگان دهقانی خرمای با کیفیت در هر فصل در مجموع 10 بار افزایش می‌دهند.
یک نخل خرمای مولد و خوش‌مراقبت می‌تواند 100 کیلوگرم یا بیشتر خرما در سال تولید کند، اما میانگین محصول بسیار کمتر است.
